Ik kan het ...

Door een negatief zelfbeeld presteer je slecht. Je denkt bijvoorbeeld dat anderen jou alleen de moeite waard vinden als je goed presteert, er goed uit ziet, een vlotte babbel hebt of sportief bent. Omdat je erbij wilt horen leg je de lat voor jezelf heel hoog. Je bent (onbewust) bang voor de reacties en oordelen van anderen. Deze angst hangt als het zwaard van Damocles boven je hoofd. Voor elke uitdaging denk je dan ook niet na over hoe je die gaat uitvoeren, maar ben je al bezig met het feit dat het toch niet gaat lukken of wat anderen ervan zullen vinden. Als het even kan ren je er hard voor weg, bedenk je een smoes om het niet aan te hoeven gaan of meld je je ziek. Als je het wel aangaat ben je er al dagen van tevoren beroerd van.

Als tiener op de middelbare school keek ik bij een repetitie meteen naar vragen waarvan ik het antwoord niet wist. Ik keek dan rond in de klas en zag iedereen schrijven. Zie je wel, dacht ik dan. Zij snappen het en ik niet. Help! Wat zullen ze wel niet van mij denken als de cijfers straks hardop worden voorgelezen en het blijkt dat ik als enige een onvoldoende heb. Ik kon de negatieve reacties al horen en interpreteerde zelfs de positieve opmerkingen negatief. Als het cijfer meeviel dan schreef ik dat toe aan toeval, als het cijfer onvoldoende was bevestigde dat mijn eigen falen.

Bovenstaande gedachtegang kan je leven gaan beheersen. Er ontstaat een vorm van ‘’tunnel denken’’. Je valt in een negatieve gedachtespiraal waarbij je alleen nog maar kunt denken aan dat je het niet kan. Deze gedachten kunnen zo gaan overheersen dat je niet meer kunt focussen op je taak of opdracht. Vervolgens word je in je onkunde bevestigd omdat de opdracht daadwerkelijk mislukt. Het lijkt er zelfs op dat je altijd op zoek bent naar bewijzen voor je onkunde; zie je wel het gaat weer fout, zie je wel ik kan het niet, zie je wel ik kan er echt niets aan doen, zie je wel ik ben gewoon dom, zie je wel ik ben altijd het pispaaltje, zie je wel ze hebben het altijd over mij, zie je wel ik hoor er niet (echt) bij.

Dit soort ervaringen als tiener op de middelbare school neem je mee in je verdere ontwikkeling en zullen je blijven beïnvloeden in je huidige leven en werk. Het kan bepalend zijn voor hoe jij je voelt in je werkomgeving en ook hoe lekker jij in je vel zit.

Als jij je in bovenstaande herkent zal het voor jou het moeilijk zijn om dit ook toe te geven. Je hebt er immers tot op heden mee kunnen leven. Het is zeker niet altijd makkelijk om je kwetsbaar op te stellen en te erkennen waar je uitdaging ligt. Maar stel dat je het deze keer durft toe te geven. Stel dat je het deze keer wel aangaat. Wat zou het je kunnen brengen?

Ik daag je uit…